Dziadkowie

Dzień Babci i Dzień Dziadka. W kalendarzu obok siebie, w rzeczywistości często obchodzone razem. Oczywiście, o ile jeszcze są na tym świecie i mogą podziwiać swoje Wnuczęta. Jeśli tak się zdarzy, że jeszcze żyją, to radują się ile mogą, ze wszystkich sił. To najmilsze i najradośniejsze zajęcie. Wnuczęta potrafią przysłonić cały świat. Znikają wszelkie paskudztwa rozsiewane przez tzw. aktualną rzeczywistość. Powstaje zasłona oddzielająca Babcie i Dziadków od aktywności bezrozumnych, pazernych polityków. Od zewnętrznego świata wojen, agresji i okrucieństwa. Od uciążliwych współobywateli i niezrozumiałego świata, który wokół szybko wiruje i gdzieś pędzi. Dziadkowie są pożyteczni. Zazwyczaj nie pracują i mają “mnóstwo wolnego czasu”. Nic, tylko poświęcić najmłodszym latoroślom. Wnuczki zwykle doceniają Dziadków. Dziadkowie są zdecydowanie mniej wymagający od rodziców. W ich obecności Wnuczętom więcej wolno. Przytulą, pogłaskają, pomogą. Babcia i Dziadek to znakomita instytucja. Wyręczą, załatwią, przypilnują, odwiedzą, odprowadzą, przyprowadzą, zaopiekują się. Prawdziwa sielanka. Czasami nie mają już siły. Bywa, że odrobinę brakuje cierpliwości. Ale jak jest potrzeba, stają na wysokości zadania. Są zawsze gotowi. Wszystko rzucają i jak tylko mogą pomagają. Nagroda? Najszczerszy ze szczerych uśmiech kochanych dzieci. Ich niezakłamane przywiązanie. I ten radosny, donośny okrzyk przy powitaniu – Dziadkowie!!!!!. Tak to leci. Czasem jest nieco trudno, ale cóż to wobec wspaniałej rekompensaty – uśmiechu i radości najbliższych, młodziutkich stworzeń.