Osiem sześć

Coraz wyższa. Co miesiąc inflacja wzrasta o plus minus 1%. Koszmar. 8,6%. Roczna pensja albo emerytura skreślona. Znika. Ad acta. Podatek inflacyjny. Z miesiąca na miesiąc coraz wyższy. Tymczasem wszyscy pamiętamy zapewnienia “niby odpowiedzialnych” za wartość pieniądza narodowego: inflacja chwilowa, grozi nam deflacja, nie ma żadnego problemu. Wstyd. Podwójny – dla studentów i absolwentów SGPiS /SGH/. Jak absolwent tej uczelni może wygłaszać aż tak niedorzeczne opinie mając do dyspozycji wszystkie możliwe dane i wyspecjalizowane jednostki analityczne? Gdzie ta ekonomia? Gdzie polityka pieniężna? Gdzie wiedza? Przecież to poziom studenta pierwszego roku. Jak jest możliwa aż taka niekompetencja, brak wiedzy, upór i zadufanie? Za co płacimy milion zł rocznie Prezesowi? Podwyżki stóp procentowych są spóźnione o rok. Aktualnie inflacja rośnie o punkt procentowy, a stopy podnoszone są o jedną drugą. 8,6% inflacja – 2,25% podstawowa stopa procentowa. Nonsens, który jest konsekwencją braku kompetencji lub – strach pomyśleć – świadomym działaniem. Być może jest to kwestia wieku. W Polsce, dla mężczyzn, wiek 65 lat uprawnia do emerytury. Jeżeli ktoś aspiruje do jakiegokolwiek poważnego urzędu w wieku 70 plus, to trzeba być ostrożnym. Wartość pieniądza narodowego i kompetentna polityka pieniężna to wartości, które wymagają osoby wybitnej, sprawnej i nie emeryta. Ryzyko kontynuacji dotychczasowej polityki pieniężnej Banku Centralnego to wielkie zagrożenie dla wszystkich obywateli. Także dla aktualnie rządzących. Kadencja Prezesa NBP trwa 6 lat. Nie ma żadnej nadziei, że kolejny okres będzie odmienny. Po osiągnięciu pewnego wieku człowiek nie przyswaja już wiedzy. Powinien sobie odpocząć. Konieczna jest alternatywa. Mamy wielu wybitnych, mądrych młodych ludzi.