Publiczna polityka

Działanie na rzecz wspólnoty. Interes osobisty polityka jako wypadkowa dobra publicznego. Nie funkcjonuje jako przesłanka zorientowana na maksymalizację indywidualnych korzyści, ale jako efekt działalności na rzecz obywateli. Stanowisko polityczne to nie jest zwyczajny zawód. To dowód obywatelskiego zaufania zwieńczony konkretnym wyborem w procesie demokratycznym. Przypadki odmiennego traktowania przez polityków swoich funkcji zdarzają się często. Nie jest to oczywiście domena jedynie naszego kraju. Wyobcowanie się ze społeczeństwa, pogarda wobec niego w postaci obietnic bez pokrycia, kłamstw, oszustw i bezsensownego wydatkowania grosza publicznego to choroba, która niszczy. Nagromadzenie się ujemnych zjawisk będących następstwem zdegenerowanej osobistej polityki prowadzi zazwyczaj do przesilenia politycznego i wyeliminowania zbędnych postaci czy partii. Tak dzieje się w demokratycznym społeczeństwie dysponującym odpowiednimi narzędziami weryfikacji. Jeżeli do zmiany nie dochodzi, stan zapaści pogłębia się. W przypadku każdego zakrętu historii od stanu społeczeństwa i jego elit zależy bardzo wiele. Jak sobie pościelimy swoją przyszłość, tak będziemy w niej żyli. Warto na trwałe wyeliminować stare przysłowie, że Polak tak samo przed szkodą, jak i po szkodzie głupi /Kochanowski/. Przełamanie tej niechlubnej tradycji to oczywiste zadanie społeczeństwa i jej politycznych reprezentantów. Krytyka rozumiana jako interpretacja rzeczywistości i odsłanianie jej bezpośrednio nie jawnych stron to konieczne narzędzie naprawy. Świat bywa coraz bardziej złożony, kruchy, pełen hybryd i znaczących, nieprzewidywalnych wydarzeń. Nie można dać się w nim zgubić czy wymanewrować. Nie tylko przetrwać, ale przełamać bariery uniemożliwiające naprawę rzeczywistości.