Warszawa. Praga Północ. Stalowa i okolice. Przykład zderzenia się starego i nowego, interesów dotychczasowych mieszkańców i deweloperów, różnych wizji polityki urbanistycznej. Spacer po dwóch latach nieobecności. Jest inaczej. Metro Szwedzka. Okno komunikacyjne z Centralną Warszawą. Wokół – stare rewiry i współczesność. Coraz więcej plomb, ale i ruin. Wystarczy się przejść Stalową, Szwedzką, Strzelecką, Środkową, Konopacką, Małą, Kowelską czy Kowieńską. Refleksja: fizyczny rozpad starych zasobów mieszkalnych przybiera na sile. Wystarczy wejść w podwórza. Oficyny zazwyczaj pozabijane deskami. Ani żywego ducha. Coraz więcej kamienic w stanie wskazującym na ostateczną agonię. Zapewne zostaną zburzone a w ich miejscu powstaną nowe inwestycje. Nieliczne rewitalizacje za unijne pieniądze nie czynią wiosny. Także tylko niektóre wspólnoty mieszkaniowe poradzą sobie z remontowymi potrzebami. Pozostaną wspomnienia i nieliczne obiekty starej praskiej architektury. Póki co wyludnia się. Nie ma mieszkańców, upadają sklepiki i usługi. Tu był optyk, tam elektryk czy renowator mebli. Byli. Trzeba poczekać kilka lat na nowych mieszkańców nowych inwestycji. To już będzie inny świat. Dziesięć lat i po starej Pradze Północ pozostaną li tylko wspomnienia. Będzie żyła jakiś czas w świadomości jej niegdysiejszych mieszkańców. Oczywiście do czasu. Trochę szkoda, że nie zadbano o Pragę wcześniej. Teraz to już głównie znakomite tereny pod przyszłe inwestycje. Żeby tylko były realizowane w jakimś urbanistycznym porządku. Wiele wskazuje, że będzie dominowała wolna amerykanka i kryterium maksymalizacji zysku. Czyli, jeśli chodzi o Warszawę, nic nowego.
P.S. Patrz poprzednie wpisy: Praga Północ, Mieszkanie na Stalowej.
Leave a Reply