Siedemnaście plus

Dobrze było w Bieszczadach. Szczególnie, gdy nie szukało się aktualnych informacji o stanie rzeczywistości. Ale nie można ciągle być w podróży. Powrót i zaraz ponura informacja. Coraz więcej tracimy. Wszyscy. Inflacja kosi równo. Postępuje coraz większa dewastacja gospodarki, życia obywateli, instytucji państwa, wartości złotówki. Bank Centralny od dawna nie wypełnia swoich Konstytucyjnych powinności. Rząd rozrzuca pieniądze i nie dba o niezbędne inwestycje. Energetyka odnawialna i stan sieci energetycznych to przykład największych zaniedbań. Im dłuższe utrzymywanie się istniejącego stanu rzeczy, tym więcej lat niezbędnych na wykaraskanie się z katastrofalnej sytuacji. Jesteśmy na równi pochyłej. Marnotrawiony jest dorobek obywateli. Niesłychany brak kompetencji ekonomicznych i nieprzestrzeganie zasad zapisanych w Konstytucji doprowadził do sytuacji, że wśród wielu obywateli narasta strach o przyszłość. Nie z powodu wojny na Ukrainie czy pandemii. Zagrożenie ma wewnętrzne źródła. Strach się bać. Ile czasu, energii i zasobów będzie potrzebne do naprawy tego, co zostało w tak trywialny sposób zepsute? Ponad 17 procent inflacji, oszczędności na poziomie 5 – 7 procent, rosnące koszty obsługi kredytów. Fatalne wieści o możliwym braku energii elektrycznej i jej wysokiej cenie. Tradycyjne pytanie: co robić? Pomyśleć. Pomyśleć krytycznie. Krytyka to podstawowy sposób na ujawnianie popełnianych błędów i matactw, na odsłonę rzeczywistości bezpośrednio nie jawnej, często ukrytej. Jeżeli wśród obywateli przeważy opcja podjęcia pewnego wysiłku intelektualnego i analizy sytuacji, to będzie można przejść na ścieżkę weryfikacji i naprawy rzeczywistości. Jeśli natomiast przeważy opcja letargu i machania ręką, to czeka nas mentalny i realny marsz na wschód, ku realiom znanym starszym obywatelom z PRL. PRL – bis wydaje się coraz bardziej możliwa. Oczywiście poza Europejską Wspólnotą, w dziwnym gronie potencjalnych “przyjaciół”.