Rząd, opozycja. Z pozoru tylko wzajemna krytyka. Istnieją jednak znaczące podobieństwa polityczne. Dotychczas te najbardziej trwałe dotyczą polityki smogowej /energetycznej/, podtrzymywania /wegetacji/ ochrony zdrowia, oraz słabości /nierówności, zadłużania się/ systemu emerytalnego. Niezależnie, jakie grupy polityczne sprawują władzę, węgiel musi być podstawą energetyki i gospodarki. Nawet w sytuacji, gdy węgla odpowiedniej jakości zabraknie, to nic się nie zmieni. Będziemy go importować na potrzeby węglowej energetyki. Górnictwo będzie nadal istnieć z wszystkimi przyległościami i przywilejami. Będą rozładowywać importowany węgiel bezpośrednio na hałdy bądź do kopalni a następnie go „wydobywać”, sprzedawać i „zarabiać”. Smog musi być trwałą otoczką węglowej polityki i polską oryginalnością.
Trudno wydobyć się z zapaści tzw. służby zdrowia. Im dalej w las, tym dłuższe kolejki. Potrzebne są zdecydowane zmiany, ale opór materii jest wyjątkowo silny. Po socjalizmie kolejki „w zdrowiu” ocalały, chociaż w tamtym, ogólnie chorym systemie, akurat instytucjonalne „zdrowie” miało się zdecydowanie lepiej. Aktualnie niezależnie kto rządzi, wydłużających się kolejek nie może skrócić.
Trzeci filar wspólnoty politycznej niemocy to tzw. system emerytalny. Młodsi obywatele nie są przekonani, czy mogą liczyć na „cokolwiek”. Wszyscy wiedzą, że musi wystarczyć dla tych, którzy są „poza kolejką”, czyli uprzywilejowanych grup pracowniczych. Dla pozostałych, w najlepszym razie, pozostaną tzw. emerytury obywatelskie.
Nie wszystkie analogie są trwałe. Polityki bywają zmienne, w zależności od odczytywanych nastrojów społecznych czy też wiedzy bądź samopoczucia poszczególnych leaderów. W wymienionych jednak trzech głównych filarach myślenie i działanie jest zastanawiająco spójne. Pewnie taka nasza Polska specyfika.
P.S. Patrz wcześniejsze wpisy: Ciągłość polityki, Zbliżone polityki.
Leave a Reply