Nowy styl malarstwa. Paryż, lata 60-te XIXw. Z czasem zrewolucjonizował sztukę francuską i światową. Stał się podstawą i jedną z głównych inspiracji nowoczesnej sztuki XXw. Wyrósł z buntu. Młodych przeciw dojrzałym. Poszukujących wobec konserwatywnych. Stał się wyzwaniem głodnych sukcesu i uznania. Inaczej widzących świat. Odrzucających zastygłe procedury. Poszukujących swojego miejsca w strukturze akceptacji i uznania. Dla ich pracy. Oryginalności. Innowacyjności. Odmiennego podejścia do tworzonego dzieła. Krytyki dominującego nurtu. Możliwości wyboru rodzaju problematyki. Nowatorskiego operowania barwą i światłem. Dominacji walorów kolorystycznych nad przedmiotem. Prawa do impresji /wrażenia/ jako artystycznej narracji. Innej kompozycji obrazu.
Odrzucani przez ówczesną, klasycystyczną doktrynę Akademii Sztuk Pięknych nie mogli się przebić do corocznej wystawy prac malarskich, tzw. Salonu Paryskiego. Zaistnienie w nim było przepustką do uznania i zleceń. Sito komisji nie dopuszczało prac odmiennych od obowiązującego standardu. Z łaski Cesarza w 1863r zorganizowano tzw. Salon Odrzuconych. Publiczność z oficjalnego Salonu wędrowała do niego by popatrzeć na wystawione prace „nieuków”. Odrzuceni artyści na szczęście nie odpuścili. Zdani na samokształcenie, współpracowali ze sobą w imię nowych idei. W 1874r miała miejsce pierwsza wystawa impresjonistów, dzięki której zaistnieli, chociaż przyszło na nią 3500 widzów wobec 400000 na oficjalny Salon. Choć początkowo wykpiwani, zostali zauważeni. W sumie odbyło się osiem wystaw impresjonistów. Przekroczyli rubikon niezrozumienia. Przełamali bariery. Zaistnieli pełnym blaskiem, którego siła rażenia wzmaga się z upływem czasu. Przeszli do historii tworząc historię. Ukazali głęboki sens wiary we własne siły. Odczytali rzeczywistość wg odmiennego kanonu estetycznego. Wskazali krytyce artystycznej inne metody oceny dzieła sztuki. Szli z duchem czasu. Podejmowali nowatorskie tematy i posługiwali się techniką wcześniej nie obecną, wykraczającą poza skostniały, obowiązujący paradygmat. Posługiwali się walorami kolorystycznymi, grą światłem. Pokazali odmienne, rozświetlające rzeczywistość zastosowanie barwy. Inaczej interpretowali świat, inaczej chcieli go zmieniać. Odrzuceni odważyli się. Monet, Bazille, Renoir, Degas, Pissarro, Sisley, Manet, Morisot , Cassat, Gauguin, Cezanne – znaczyli ścieżki nowego stylu, wyprzedzali aktualny czas historyczny. Dla nich impresje /wrażenia/ stanowiły klucz do zrozumienia i przedstawienia rzeczywistości. Często jest tak, że artyści wyczuwają i wyprzedzają przyszłe zdarzenia, kierunki, procesy, tendencje. Po impresjonistach i post impresjonistach przyszli inni. Z nowymi ideami i nadziejami. Zawsze aktywni, wrażliwi, głodni uznania i sukcesu. Przecierają szlak kolejnym pokoleniom. Nawiązują do dziedzictwa kulturowego i je odrzucają. Tworzą.
Koniecznie:
W Paryżu: Muzeum d’Orsay; Muzeum Marmottan; Muzeum de l’Orangerie.
W Giverny: Muzeum Claude Monet
Leave a Reply