Planety Holsta

Dzieło powstało podczas pierwszej wojny światowej. Wyrosło z ducha czasu. Sto lat minęło, ale zawartość przekazu bardzo aktualna. Konflikty, dramaty, nadzieje, szanse, upokorzenia. Sto lat – inne, ale jakże podobne. Siedmioczęściowa suita na wielką orkiestrę symfoniczną z chórem żeńskim. Rzadko grywana, stąd nadzwyczaj liczna, zaciekawiona i zafascynowana publiczność. Filharmonia Narodowa. Przy końcu listopada 2015r. Muzyka do podziwiania i odczuwania. Zaczyna Mars, jako zwiastun wojny. Niszcząca siła przemocy w monumentalnej kaskadzie dźwięków. Nastrój zagrożenia i siły, potęga nienawiści i ekspansji. Odczucia sprzed stu lat, aktualna narracja. Wojen, starć, inwazji, terroru – obaw i strachu współczesności. Jak każdego pokolenia. Awangarda emocji artysty wyprzedzająca swój czas, poddająca krytyce publiczności zapis osobistego odczuwania rzeczywistości. Rytm dziejów w zapisie kompozytora. Wspólnota odczuć kulturowych na przestrzeni wieku. Starcia wewnątrz i pomiędzy cywilizacyjne. Z nadzieją na pokój. Stąd u Holsta po Marsie – liryczna Wenus. Potem Merkury – posłaniec – w oszałamiającym tempie dyktujący zmiany, uskrzydlający i porywający mocą nieuchronnych przeznaczeń i zapowiedzi. Jowisz niesie radość, spełnienie, blaski i rozmigotane ciepło szczęśliwego życia. Po Jowiszu – Saturn. Zwiastun nieuchronnej starości, idei przemieniania, śmierci. Po nim może zaistnieć już tylko czarodziej – Uran i mistyk – Neptun. Kosmiczna inspiracja przemijania czasu ludzkiego. Napięcia i eksplozje dźwięku odzwierciedlają historię cywilizacji, wspólnoty wartości i potencjalnych zagrożeń. Warto wsłuchać się w przekaz Holsta, by odpowiedzieć własną narracją zdarzeń współczesności. Niekoniecznie muzyczną – wszak nie każdy jest wyposażony w odpowiednie geny i zdolności.
P.S. W pierwszej części – koncert skrzypcowy D-dur Piotra Czajkowskiego. W interpretacji Konstantego Andrzeja Kulki. Dzieło Czajkowskiego często grane – filharmoniczny standard. Interpretacja – najwyższy poziom, wszak gra Kulka. Klasa sama w sobie.