Między nami dobrze jest. Obiekt rozpoznawany: współczesna Polska. Ludzie, obywatele. Wielopokoleniowa rodzina. Różne światy. Odkrywana i określana rzeczywistość. Oczami, umysłem, temperamentem nowego pokolenia. Nowe czasy. Teraźniejsze bycie. Inne, niż wczoraj. Odmienne obrazy, narracje, rozumienia, interpretacje. To, co niedawno było standardem, już nieaktualne. Nowe prawdy. Trendy. Nieważne, co zrobiłeś wczoraj. Dzisiaj musisz myśleć współcześnie. Być i wyprzedzać. Co najmniej nadążać. Codzienność współczesności to nowe paradoksy. Zmartwienia i nadzieje. Środowiska i bariery.
Jak interpretować świat? Jak rozpoznawać? Jaka opowieść? O co w tym wszystkim chodzi? Można poważnie. Obiektywnie. Naukowo. Można z zadęciem, autorytarnie, jednoznacznie. Ale można z przymrużeniem oka. Groteskowo. Dopuszczając wieloznaczność. Ironię. Śmiech z samego siebie. Ale krytycznie. To, jak jest, wymaga nazwania. Bez względu na okoliczności. Taka jest natura rzeczy. Fala młodości. Przekroczenie zapętleń przebytego czasu. Wartości pokoleń zstępujących. Nowe rozdanie. Pośpieszne, impulsywne, krytyczne. Będzie nowy, lepszy ład???
Wszedł na ekrany film. Między nami dobrze jest. Na podstawie sztuki teatralnej Doroty Masłowskiej wystawianej od kilku lat w TR Warszawa. Scenariusz i reżyseria – Grzegorz Jarzyna. Idzie młode. Autorka napisała tekst mając 25 lat. To jednak mniej ważne. Dobrze, że powstał ten film. Warto obejrzeć. 70 minut upływa błyskawicznie. Pozwala na myślenie i przemyślenie, ale też ogląda się świetnie. Zero znużenia. Wciąga. Dobre kino.
Leave a Reply