OFE decyzja

Obligacje do ZUS. Na papierze obniżamy zadłużenie o ok. 8%. Obywatelom pozostaje wirtualne zobowiązanie państwa. Że kiedyś – może – coś dostaną. Motywacja przedsięwzięcia oczywista. Szkoda czasu na dywagacje. Niestety, nie przedstawiono systemowej alternatywy wobec demontażu systemu, który działał przez kilkanaście lat. Jest ZUS i koniec. ZUS z ponad 50 mld długiem. Pozostaje chory system emerytalny. Trzeba zrobić wszystko, żeby choroba nie przekształciła się w zawał. OFE pozbawione warstwy obligacyjnej staną się funduszem agresywnego inwestowania. Jeżeli poszerzy się spektrum inwestowania na zagranicę, to niewątpliwie skala ryzyka zwiększy się. Środki finansujące dotąd rozwój gospodarki w Polsce ulegną rozwodnieniu. Mniej trafi na finansowanie przedsiębiorczości w kraju. Nie ma też pewności, czy dotychczasowi inwestorzy PTE będą skłonni prowadzić biznes w okrojonej, niepewnej i zamierającej skali. Mogą wystąpić na drogę sądową lub arbitrażową wobec państwa polskiego. O odszkodowanie. Także obywatele mogą mieć coś do powiedzenia. Podpisywali umowy o zarządzanie z konkretnymi firmami. Czy można okroić ich kawałki tortu bez ich zgody? Okrojone OFE nie będą efektywnie działać. W okresach chybotliwej koniunktury siłą rzeczy będą prezentowały słabe wyniki. Stąd tylko krok od ostatecznej likwidacji. Najgorsze jest to, że brak dyskusji i propozycji nowego, dobrze pomyślanego ładu emerytalnego. Nie powinno się likwidować danego przedsięwzięcia bez przedstawienia lepszego rozwiązania. Na wyeliminowanie braków OFE było mnóstwo czasu. Nadmierne prowizje za zarządzanie pobierane były nie od roku czy dwóch. Dlaczego władza nie reagowała? Skąd ten wieloletni letarg? Rzeczywistość OFE i ZUS trzeba monitorować na bieżąco. Co 15-20 lat warto przejrzeć system emerytalny i poprawić usterki. Co 50-60 lat warto zmienić system. Jeżeli jednak demontuje się go szybciej, to trzeba mieć efektywną alternatywę. W przeciwnym przypadku nieuchronne będą rozmaite perturbacje. Na rynku długu – trwałe zwiększenie zadłużenia zagranicznego i zwyżka kosztu jego obsługi. Na rynku kapitałowym – zmniejszenie środków na rozwój przedsiębiorczości w Polsce. OFE, szczególnie na rynku pierwotnym, były bardzo aktywne. Tzw. dobrowolny wybór pomiędzy filarami systemu emerytalnego oraz zaproponowany suwak, czyli przenoszenie środków do ZUS 10 lat przed wypłatą hipotetycznej emerytury uszczuplą okrojone zasoby OFE. Najgorzej jednak będzie z realizacją w przyszłości zwiększonych zobowiązań ZUS wobec emerytów. Państwo to nie instytucja żyjąca chwilą. Nie tylko tu i teraz. Państwo to coś więcej, niż niefrasobliwy obywatel. To zasoby społecznej wiedzy i doświadczenia, to instytucjonalna gwarancja bezpieczeństwa, pewności i zaufania. Doraźne rozwiązania w zakresie budżetu państwa kosztem strategii emerytalnej i polskiej gospodarki to działania bardzo ryzykowne i perspektywicznie niebezpieczne.