Jako sposób opisu i interpretacji rzeczywistości. Dostarcza informacji i ukazuje obszary bezpośrednio nie jawne. Stanowi aktywną narrację różnych sfer aktywności jednostki i społeczeństwa. Analizuje proponowane i stosowane procedury zmian w relacji do istniejącego. Sprzyja tendencjom innowacyjnym oraz stanowi kryterium ich oceny. Wykrywa zafałszowania i zbliża do optymalizacji decyzji. Rozjaśnia przyczyny oraz chroni przed wrogimi przedsięwzięciami. Umożliwiając rozpoznanie i rozumienie pozwala zmienić wszystko. Doprowadza do nowej sytuacji – to znaczy zmiany świadomości.
Jako sposób interwencji w rzeczywistość. Realizuje zmianę poprzez oddziaływanie, nacisk, współuczestniczenie, rekonstrukcję, burzenie. Wymienia ogniwa zniszczone, zdegenerowane, zanieczyszczone. Prostuje i wzmacnia elementy zniekształcone i zagrożone. Weryfikuje funkcjonowanie i wzmacnia struktury istniejącego. Monitoruje zagrożenia, czynniki kryzysowe, potencjalne katastrofy. Zmienia formy i ład współczesności.
Jako sposób odniesienia do podmiotu. Pomaga rekonstrukcji własnego ja. Uprzytamnia sens podejmowanych działań i ich przesłanki. Konfrontuje relacje z innymi. Sprzyja uświadomieniu własnej tożsamości. Racjonalizuje indywidualne postępowanie, jego przesłanki i konsekwencje. Wnika w głębsze pokłady osobniczego istnienia. Zderza uzależnienia selekcyjno-przyrodnicze, genetyczne, z doświadczeniami i instrukcjami ze świata odniesień społecznych.
Jako sposób odniesienia aksjologicznego. Wartościuje argumenty i racje, pozwala dojrzeć przesłanki motywacji, postaw, aktywności i decyzji. Umożliwia rozumienie zdarzeń i procesów z uwzględnieniem kulturowego kontekstu. Umacnia w przekonaniu o słuszności indywidualnych i społecznych wyborów. Odrzuca warianty postępowania nie godne i niezgodne z przyjętymi, charakterystycznymi dla danej zbiorowości standardami ocen. Pozwala nie akceptować rzeczy takimi, jakimi są.
Jako sposób odniesienia estetycznego. Uwrażliwia na kanon piękna oraz ukazuje złożoność jego interpretacji. Wyostrza poczucie smaku w aranżacji jednostkowej, społecznej i przestrzennej egzystencji. Wprowadza w stan zauroczenia i ekscytacji wytworami artystów i świata kultury. Akcentuje uczucie wzniosłości jako efektu przeżywania dzieła sztuki. Ukazuje zróżnicowanie obszarów, form i sposobów prezentacji ekspresji twórczej. Upiększając świat człowieka uwrażliwia jego duszę.
Leave a Reply