Fikcja w miejsce rzeczywistości. Fałsz zamiast prawdy. Ukrycie intencji za zasłoną. Zamierzenia, przedsięwzięcia, realizacje mające na celu osiągnięcie pożądanego stanu rzeczy dzięki wykorzystaniu niekonwencjonalnego zestawu narzędzi oddziaływania. Najważniejsze z nich to: Udawanie. Zmyślenia. Kreowanie fałszywych sytuacji. Zamiany znaczeń. Wprowadzanie w błąd. Przedstawianie pozorów. Ukrywanie prawdy. Zamazywanie istoty rzeczy. Podmiany elementów rzeczywistości. Tajemna aktywność. Fałszerstwa. Manipulacje.
Chodzi o zaprezentowanie zdarzeń i procesów przeszłych, teraźniejszych i przyszłych zgodnie z wizją, aksjologią, interesami oraz paradygmatami praktyki politycznej zleceniodawcy. Intencją jest zacieranie, zamazywanie, rozjaśnianie bądź zamiana kolorów składających się na paletę barw rzeczywistości. W imię utrzymania władzy politycznej lub jej zdobycia. Władzy w jej rozmaitych formach, zakresach i odsłonach. Utrwalenia, zabetonowania istniejącego status quo lub zmiany bądź modyfikacji. Mistyfikacja obejmuje różne sfery rzeczywistości. Od makroskali układów globalnych po obszary mikro aktywności, uwikłanie w procesy codzienności. Zależnie od skali interesów. Mistyfikują działacze. Partie polityczne. Rząd. Opozycja. Grupy interesów. Lobbyści. Regiony. Państwa. Związki Państw. Korporacje. Zorganizowane rynki finansowe. Motywem są pieniądze i władza. Przedmiotem – siła robocza, zasoby naturalne, aktywa finansowe i materialne, dobra kultury, sieci informacyjne /internetowe, teletransmisyjne, komunikacyjne/. Każdy mistyfikuje z uwagi na istotę własnych interesów. W celu ich zabezpieczenia bądź zewnętrznej ekspansji.
Dla obywateli kluczem ich pomyślności jest umiejętność rozpoznania i przeciwdziałania mistyfikacjom państwa. W przeciwnym razie zdani są na funkcjonowanie aparatu administracyjnego działającego w znacznej mierze według własnego uznania. Podejmującego decyzje zgodne z partykularnymi interesami. Z opcją zachowania władzy jako paradygmatem pierwszym i ostatecznym. Dlatego obowiązuje ciągła gra. W mistyfikację. Państwo mistyfikuje. Obywatele usiłują rozpoznać mistyfikacyjne zagrożenia Państwa. Gra ma swoje boczne poletka. Na jednym aktywna jest siła rządząca, wewnętrznie rozgrywająca mistyfikacyjny spektakl. Grają razem, ale także przeciw sobie. O miejsce w strukturze. O dostęp do pozycji w układzie. To gwarantuje nagrodę – czyli to, o co się gra. Drugie boczne poletko to wzajemne mistyfikacje obywateli. Demistyfikując państwo jednocześnie patrzą sobie na ręce. Starają się zdemistyfikować interesy innych. Próbują zawierać koalicje z Państwem. Broniąc stabilności układu istniejącego wspierają jego mistyfikacje. Nie jest to zatem prosta gra MY – ONI. Wydaje się, że złożoność sytuacji w zakresie interesów i ich reprezentacji daje przewagę mistyfikującemu Państwu nad demistyfikującymi obywatelami. Oni są ciągle jakby o oczko w tyle.
Leave a Reply