Bałagan to stan rzeczy, który na dłuższą metę bardzo utrudnia codzienną egzystencję. Nawet największy bałaganiarz od czasu do czasu zmuszony jest posprzątać. Inaczej trudno żyć. Najlepiej, gdy sam twórca bałaganu otrząśnie się i w końcu posprząta. Jeśli nie chce wykonać koniecznych działań i zrobić co trzeba, mogą to uczynić inni. Wystawią mu jednak za swoje usługi słony rachunek. Zdarza się, że “inni” nie tylko mogą, ale są zmuszeni do posprzątania. Kiedy? Gdy efekty bałaganu zagrażają wszystkim wokół, nie tylko samemu bałaganiarzowi. W sytuacji skrajnej pozbawiają bałaganiarza funkcji decyzyjnych i zrobią za niego konieczny porządek. Oczywiście trudno będzie “od razu” uporządkować wszystko. Nie da się. Bywa, że rozmiary bałaganu przekroczyły wszelkie wyobrażalne granice. W takiej sytuacji konieczne jest sukcesywne sprzątanie. Co najpierw, co może chwilę poczekać, a co odłożyć na jutro. Wszystko pilne, wszystko wymaga stanowczej interwencji. Niczego nie wolno odpuścić, niczego zaniechać, o wszystkim pamiętać. Jeśli nie ufamy bałaganiarzowi, że zdoła poradzić sobie z własnym mało chlubnym efektem aktywności, wybieramy wśród chętnych deklarujących wolę uporządkowania zabagnionego stanu rzeczy. Kto gwarantuje najwyższą jakość? Kto ma ku temu kompetencje i możliwości? Kto budzi największe zaufanie? Jeśli kandydat na głównego sprzątacza zawiedzie, możemy dojść do przysłowiowej ściany i braknie nam możliwości poruszania się w wytworzonej, zabałaganionej rzeczywistości. Zatem – stawka jest wysoka. Wóz albo przewóz. Kto w końcu posprząta. Komu tu wierzyć. Najgorzej, gdy i bałaganiarz, i potencjalni sprzątający, budzą wątpliwości. Wzrasta ryzyko, że podjęta decyzja okaże się błędna. Tak może być, ale nie musi. Trzeba zrobić wszystko, by nie wrócić do systemu funkcjonowania nie dającego ogółowi społeczeństwa szansy na efektywny, racjonalny, nowoczesny i bezpieczny ład społeczno-gospodarczy i polityczny. Konieczna jest aktywność na rzecz rozumnie poukładanej przyszłości.
Leave a Reply