Pamięć ważnego, bardzo ważnego wydarzenia. Pragniemy je uczcić. Na różne sposoby. Wewnętrznie, we własnym ja – na poziomie jednostkowej egzystencji i samoświadomości. Zewnętrznie, publicznie – okazując pamięć, uczucia, emocje, napięcia. Przywiązujemy do danego, dla nas istotnego wydarzenia znaczenie. Stąd potrzeba ich uczczenia na rozmaite sposoby i w różnym czasie. Zazwyczaj miesięcznice trwają przez pewien okres. Później zamieniają się w rocznice, dziesięciolecia, stulecia czy tysiąclecia. Różnie bywa. Zazwyczaj miesięcznice naturalnie przechodzą w rocznice. Trudno np. urodziny obchodzić co miesiąc. Chyba, że jest się bardzo młodym i o „jubileusz” zadbają rodzice, dziadkowie, krewni. Wszystko zgodnie z indywidualnymi preferencjami i potrzebami.
25 grudnia 2016 r. Boże Narodzenie. Przynajmniej w kręgu cywilizacji Zachodu data znana i powszechnie szanowana. To jest skala makro – integrator więzi, świadomości, wspólnych wartości. 25 grudnia 2016 r. to także miesięcznica bardzo wielu niezmiernie ważnych wydarzeń w skali mikro. Pewnie są ich setki tysięcy, jeśli nie miliony. Wśród nich drobna, jeszcze bardzo mała perełka. Dla Niej specjalne życzenia: zdrowia i szybkiego dorastania, osobistego uroku, mądrości, wytrwałości i odporności. Życzymy Tobie, Emilko, szlachetności serca i odpowiedzialności, a także wiecznej pamięci o kraju swojego pochodzenia.
P.S. Patrz niedawny, listopadowy wpis: Emilia Sara
Leave a Reply