Pogłębiające się zróżnicowanie majątkowe i dochodowe. To jeden z najważniejszych problemów współczesności. Żeby temu zaradzić, trzeba działać. Także w Polsce. Niedawno /kampania wyborcza/ padły stosowne propozycje. Po roku rządzenia są konkrety. Przede wszystkim program 500 plus. Pewnie przyczyniłby się w większym stopniu do złagodzenia istniejących nierówności społecznych, gdyby ustalono finansową barierę pomocy. A tak na drugie i kolejne dzieci otrzymują takie same wsparcie finansowe najbogatsi i najbiedniejsi. Ale dobre chęci wykazano – wsparcie dla rodzin wielodzietnych.
Podwyższenie minimalnej płacy, minimalnej stawki godzinowej za pracę, minimalnej emerytury i renty, kwoty wolnej od podatku dla najniżej uposażonych. Niewątpliwie zamiar chwalebny. Trzeba ograniczać sfery niskich i bardzo niskich dochodów. Tym samym spłaszczona zostaje struktura zamożności obywateli. Trzeba tylko mieć nadzieję, że na wszystko wystarczy.
Obniżenie wieku emerytalnego. Intencja: Polacy ciężko pracują. Są wykończeni. Jeśli dołożymy kiepsko działającą służbę zdrowia, zatrucie środowiska i relatywnie niski poziom zamożności – wcześniejsza emerytura należy się. Niech wreszcie obywatele sobie odpoczną. Niech wcześniej doznają przywileju odpoczynku od pracy po wielu latach trudu zatrudnienia. Szkoda jednak, że kontynuuje się zróżnicowanie wieku emerytalnego upoważniającego kobiety i mężczyzn do skorzystania z emerytury. Szczególnie w sytuacji, gdy kobiety żyją znacznie dłużej od mężczyzn.
Dobre chęci a możliwości. Inwestowanie a wydawanie. Im więcej państwo przeznacza środków finansowych na transfery socjalne, tym mniejsza szansa na inwestycyjny rozwój kraju. Z pustego i Salomon nie napełni. Nie jest tak, że wydawanie towarzyszy inwestowaniu. Jak wydasz, to nic nie zostaje. Nie ma z czego inwestować. Dlatego warto tworzyć /wspierać/ wizje realistyczne. Klarowne określenie najważniejszych wydatków musi być skorelowane ze strumieniami dochodów. Jeżeli w znacznym stopniu państwo posługuje się pożyczkami, zachodzi ryzyko nadmiernego zadłużenia i popadnięcia kraju w tarapaty. W takiej sytuacji strategia państwa polegająca na zmniejszaniu nierówności społecznych może szybko ulec zniweczeniu.
Leave a Reply