Wakacje nastrajają optymistycznie. Nie sprzyjają zrzędzeniu czy pieniactwu. Rzeczywistość jawi się weselsza, da się żyć. Czasem jednak coś zmąci dobry nastrój i pojawia się nuta sceptycyzmu. Może nie jest tak, jak pokazują różowe okulary. Wszak wątpienie od początku ludzkości było zaczynem poznania. Prawdziwego poznania. Wątpienie umożliwia na przekroczenie sztucznych oczywistości, propagandy, pozwala na wychwycenie błędów. Tu rysa, tam pęknięcie, gdzie indziej zamazany obraz. Im szybciej przybywa wątpiących, tym większa szansa na modyfikację niewłaściwych stanów rzeczy. By rysy, pęknięcia i zamazania nie zniszczyły tego, co dla nas ważne. Wakacyjny sceptycyzm sięga sprawy wspólnej dla wszystkich obywateli. Naszych pieniędzy, będących w dyspozycji polityków, czyli naszych reprezentantów. Otóż w okresie styczeń – czerwiec odnotowaliśmy największy od lat przyrost długu. Drobne 60 miliardów złotych. W okresie względnie pomyślnego wzrostu gospodarczego. Długi zaciąga się zwykle w okresie kryzysu. Dla załatania luk budżetowych. Potem jednak trzeba oddać. Kiedy? Wtedy kiedy sytuacja się pogorszy? Wówczas nie ma z czego. W okresie “nadwyżkowym” dług trzeba spłacać. Nie ma innej drogi. Nie ma darmowego obiadu. Dlatego zarówno przeszłe, jak i aktualne tempo przyrostu zadłużenia musi budzić niepokój. Nieważne, kto rządzi. Politycy robią to, co umieją najlepiej – okazywać życzliwość wyborcom za pożyczone pieniądze. Inna rysa w tle rzeczywistości oglądanej przez różowe okulary to słabnące /3,1%/ w porównaniu do założeń /3,8%/ tempo wzrostu PKB. Jeżeli dołożymy słabnące w lipcu tempo przyrostu produkcji przemysłowej /spadek o 3,4% w relacji rok do roku/ i budowlano – montażowej /spadek o 18,8% w relacji rok do roku/ to można mówić już nie o rysie, ale wręcz o pęknięciu założeń, na podstawie których tworzono budżet państwa. Trzeba o tym pamiętać. Pomimo wakacji i obowiązującego w tym czasie optymizmu.
P.S. Patrz poprzedni wpis: Wakacyjny optymizm
Leave a Reply