Kazimierz zimą

Kazimierz Dolny. Ulubione miejsce wielu gości z kraju i różnych stron świata. Ciągle pełne uroku. Jakby czas się zatrzymał. Nowe hotele, zajazdy, restauracje i atrakcje turystyczne nie zmieniają specyficznego kulturowego klimatu i piękna tego miejsca. Zazwyczaj oblężony przez turystów. Zdecydowanie za wielu na 1 metr kwadratowy. Inaczej jest w styczniu, szczególnie tuż po Nowym Roku, w jego pierwszym tygodniu. Jakby wymarły, pusty, spokojny i cichy. Bez gwaru i rozgardiaszu – kontemplacyjny i urokliwy swoją ciszą. Znaczna część pensjonatów i kwater pozamykana. To samo z restauracjami i kawiarniami. Podaż dostosowana do popytu, który w styczniowe dni jakby zanikł. W zimowym okresie stosowniej jest pobyć w domu bądź przymierzyć się do górskich, narciarskich kurortów. Po co komu Kazimierz? Dzięki takim preferencjom licznych obywateli można w spokoju posmakować szczegóły zazwyczaj przesłonięte w czasie wiosenno – letnio – jesiennych dni. Fascynujące przemierzanie pustych uliczek, bulwarów czy okolicznych wąwozów można uzupełnić zajrzeniem do 30 miejscowych galerii sztuki i ucięciem rozmówek z ich właścicielami czy pracownikami. Na co dzień nie znajduje się na to czasu. Pobyt w Kazimierzu wymusza estetyczną opcję i zakorzenienie się w sztuce. Jeśli pobyt zahaczy o Trzech Króli, to gdzieś po 13.00 mamy przemarsz przez rynek Orszaku Trzech Króli z Fary przez rynek ze stosownymi koronami i przedstawieniami upamiętniającymi tradycję. Cisza, nostalgia i spokój codzienności kontrastują z energią Orszaku i występami najmłodszych artystów przejmujących kanony wielowiekowej tradycji. Piękne miasto. Stare zwyczaje. Spokojny, zimowy czas. Warto odwiedzić Kazimierz zimą. Łatwo o kwaterę, a w czynnych restauracjach z utęsknieniem oczekują wygłodniałych gości. Z pozycji odwiedzających to okres o wiele korzystniejszy i przyjemniejszy niż miesiące, w których przysłowiowej szpilki nie da się do Kazimierza włożyć.