Kolejny pozew poszkodowanych w sprawie głośnej piramidy finansowej. Przeciwko Państwu, w szczególności wobec 23 reprezentujących je instytucji. Prokuratura, Urzędy Skarbowe, KNF, ABW, itp. Skarżący uważają, że Państwo zawiodło. Nie zlikwidowało w zarodku instytucji, która swobodnie działała przez trzy lata narażając obywateli na ewidentne straty. Kierował firmą człowiek z wyrokiem sądowym. Piramida finansowa zafundowała sobie nawet linię lotniczą. Jak to było możliwe? Wszystkie odpowiedzialne i dobrze wyposażone instytucje państwa w jednym momencie zaspały? Szczególnie, że nie była to pierwsza tego typu sprawa. Historyczna tzw. Bezpieczna Kasa Oszczędności to już tylko wspomnienie przeszłości, ale jakaś nauka powinna z tego wynikać. Piramida finansowa o takiej skali działania i prowadzona w tak otwarty sposób to zdarzenie zadziwiające. Jeszcze bardziej daje do myślenia fakt, że nikt nie poniósł jakichkolwiek konsekwencji. Czyżby wszystko odbywało się zgodnie z prawem?
Pozew przeciwko Państwu ma dwie strony. Pierwsza – to próba identyfikacja mechanizmów cichego przyzwolenia na bezprecedensową, kilkuletnią działalność Amber Gold. Warto byłoby co nieco spod dywanu wymieść. Druga – zadośćuczynienie finansowe dla poszkodowanych z budżetu państwa, czyli z pieniędzy podatników. W tej kwestii nie powinno być zgody. Hazardowa aktywność części obywateli nie może być zabezpieczana trudem i wyrzeczeniami ogółu społeczeństwa. Państwo to nie przedsiębiorstwo ubezpieczeniowe.
Wydaje się, że już sam tylko pozew przeciwko instytucjom państwa może mieć walor edukacyjny i prewencyjny. Uświadomi urzędnikom i politykom, że istnieją granice braku działania i stosownego reagowania na zjawiska niebezpieczne i prawnie zabronione. Nie wiadomo jednak, czy do takiego procesu w ogóle dojdzie. Śledząc pojawiające się w tej sprawie opinie można przypuszczać, że raczej nie. Ale oczywiście trudno wyrokować za niezależny i niezawisły sąd.
Leave a Reply