Trudno pisać. Inny rok, odmienne spojrzenie na rzeczywistość. Pandemia. Lockdown. Ograniczenie mobilności. Niepokój o najbliższych, zdrowie, przyszłość. Paskudnie. Kiepski rok. Wszystko było inaczej. Powywracało się to i owo. Plany wzięły w łeb. Ogólnie – ponura atmosfera, wzrost nieufności i spadek zaufania. Także chaos i dezorientacja. Niepewność wzmacniana brakiem konsekwencji w wypowiedziach i działaniach rządu. Mogło być więcej przejrzystości i stanowczości. Legislacja i komunikacja z obywatelami nie zawsze nadążały za potrzebami rzeczywistości. Fakt, że nie było łatwo. Znaczna część obywateli nie ułatwiała zadania ani władzy, ani pozostałej części społeczeństwa. Przeciwnicy maseczek, szczepień czy jakichkolwiek obostrzeń to prawdziwa plaga. Niestety, taki mamy naród. Racjonalny, świadomy – ale i “taki sobie”, hołdujący powiedzeniu “wolność Tomku w swoim domku”, które oznacza nieograniczoną aktywność w myśl ustalanych przez siebie, subiektywnych zasad. Trudno o porozumienie plemienia o utrwalonych, wspólnotowych wartościach z plemieniem wyznającym jednie zasadę nieokiełznanej wolności osobistej. Jak pogodzić tak różne opcje w obliczu pandemii? W 2020 roku to się nie udało. Zabrakło wzajemnego szacunku i zwykłej dobrej woli. W efekcie wielu ludziom zawaliło się wiele sfer ich życiowej aktywności, poprzerywały się latami umacniane więzi, w duszach zrodził się niepokój i brak wiary w przyszłość. To gorsze konsekwencje niż inflacja, spadek wartości pieniądza narodowego, wzrost bezrobocia czy upadające przez pandemię gałęzie gospodarki. Sfera norm moralnych, preferowanych wartości, kultury i wzajemnych odniesień to fundament każdego społeczeństwa. Jeżeli wspólnie o to nie zadbamy, będzie z nami krucho. Rozpadająca się całość społeczna to najgorsze, co może nas spotkać. Ale o naprawę i konieczną spoistość musimy zadbać wspólnie. Wszyscy.
P.S. Dla porównania wpis z poprzedniego roku – Bilans 2019.
Leave a Reply