Patologiczna reprywatyzacja w Warszawie to bardzo kosztowny proceder dla wszystkich obywateli. Paskudne zjawisko kamuflowane od wielu lat. Chmielna 70 – symbol przekrętów – to rok 2012. Trzeba było czterech lat, by sprawa stała się publiczna. W związku z nią i innymi przekrętami zapadają kolejne, polityczne decyzje. Najważniejsza – to dymisja dwóch wiceprezydentów Warszawy. Jest to zapowiedź kolejnych działań w tej wielkiej aferze. Trzeba mieć ufność, że nie zostanie zamieciona pod dywan i ujrzy światło dzienne w swej pełnej odsłonie. Wiele wskazuje, że będzie to jednocześnie trwałe zakończenie aktywności publicznej osób i formacji odpowiedzialnych za istniejący stan rzeczy. Ruchy lokatorskie, miejskie, organizacje społeczne i nie zainteresowane ukrywaniem prawdy siły polityczne dokończą dzieła. Póki co wysoce niewłaściwe wydaje się organizowanie przez Prezydent Warszawy audytu reprywatyzacyjnego we własnej sprawie. Dziesięć lat rządzenia Warszawą upoważnia do jednej decyzji – usunięcia się w cień i liczenia na korzystny dla siebie, niezależny i obiektywny przebieg zdarzeń. Bardzo ważne będą także ustalenia prokuratury i wszystkich innych odpowiedzialnych instytucji podejmowanych w celu wykrycia prawdy. Im dłużej trwa obecny stan, tym gorzej dla Warszawy. Kryzys przerodzi się w stan paraliżu decyzyjnego w wielu sferach funkcjonowania miasta. Trzymanie się stanowiska za wszelką cenę jest błędem. Okoliczności sprawy i jej przewlekły charakter sprawiają, że Pani Prezydent utraciła społeczne zaufanie i możliwość efektywnego zarządzania Warszawą.
Patrz poprzednie wpisy: Mafijna reprywatyzacja, Rada Warszawy.
Leave a Reply