Polityka międzynarodowa

Polska polityka międzynarodowa. Ekspoze ministra. Kontynuacja i odmienne akcenty. Co się będzie działo w przyszłości. Jakie kierunki, zadania, sojusznicy. Kluczem – bezpieczeństwo i pomyślność kraju. Zaplecze aksjologiczne – tradycje Grecji, Rzymu, Chrześcijaństwa. Pozytywne przyjęcie w kręgach władzy, krytyczne głosy ze strony opozycji. Jak to zwykle bywa. Wszyscy jednak zdają sobie sprawę, że sytuacja nie jest prosta. Kamienia filozoficznego nie widać. Perspektywy – mało klarowne. Zagadek mnóstwo. Cywilizacja Zachodu staje przed dylematem zachowania swojej tożsamości i reagowania na siłę gospodarczą i technologiczną Azji. Zmiana układu sił jest od dawna przesądzona. Tempo, kierunki i skala – zależą od trafności podejmowanych przez Zachód decyzji. Także od zawieranych koalicji. Wybór cywilizacji /struktur regionalnych/, z którymi zawierane są sojusze i realizowana bliska współpraca – to zadanie trudne i odpowiedzialne. Albo dopisze rzetelna analiza rzeczywistości i trzeźwość ocen, albo nastąpi efekt równi pochyłej. Gdzieś w tych globalnych realiach międzynarodowej współpracy i rywalizacji mieści się Polska z jej problemami i dylematami współczesności. Różne racje, odmienne punkty widzenia. Rozmaite narracje historii i wizje przyszłości. Każdy toczy swoją grę. Wewnątrz i na zewnątrz kraju. Każdy myśli o swoich interesach. Koalicje i współpraca mają im służyć. Także przywoływane idee i ideologie. Musimy się jako kraj w tym wszystkim odnaleźć. Trzeba mieć nadzieję, że realizacja polityki międzynarodowej to wspólne zadanie Polaków niezależnie od przekonań i wyznawanych idei politycznych. Oby się udało.
P.S. Patrz wcześniejszy wpis: Polityka zagraniczna