Interwencjonizm gospodarczy państwa to znane od czasów Keynesa narzędzie przezwyciężania kryzysu. Polega na przejęciu przez państwo funkcji inwestorskich w gospodarce. Aktywna rola państwa pomaga pokonać kryzys i przejść na ścieżkę wzrostu gospodarczego. Jest to zabieg okresowy, spowodowany nadzwyczajnymi zdarzeniami ekonomicznymi.
Turbointerwencjonizm można zdefiniować jako totalną wszechmoc urzędniczej aktywności państwa z „turbodoładowaniem”. Współcześnie „podejrzani” politycy wykorzystują pojęcie interwencjonizmu w celu realizacji swoich zamierzeń, interesów, obsesji czy obrony zajmowanej pozycji. Wszechogarniające idee państwowych /urzędniczych/ regulacji, parytetów, licencji, koncesji, aprobat, standardów, limitów, konwencji, dyrektyw, przepisów wypełniają treścią zjawisko turbointerwencjonizmu. Państwo jest wszędzie. Zdobywa nowe przestrzenie dla uzasadnienia swojego bytu. Z czasem – im więcej regulacji, tym więcej patologicznych sytuacji. Nadmierna ilość zbędnych przepisów wytwarza zagmatwane sytuacje. W tej „magmie” realizowane są interesy i interesiki. Wszelkie skandale wynikające z oparów państwowego absurdu jeśli wychodzą na powierzchnię, to zawsze w aureoli rzekomej nieprzewidywalności. Tak się zdarzyło. Ktoś nie przypilnował. Nie miał świadomości zaistnienia danej sytuacji. Miał dobre intencje. Wychodzi jak zwykle. Turnointerwencjonizm jest bardzo wrażliwy na realizację interesów własnych i grupowych. Z chwilą uzyskania istotnej dominacji doprowadza społeczeństwo i państwo do katastrofy. W sytuacji zetknięcia się z turbokapitalizmem albo go zwalcza, albo się z nim dogaduje. Fundamentalna sprzeczność /stosunek do regulacji/ może ustąpić kompromisom i uzgodnieniom. Społeczeństwo jest wtedy obiektem oddziaływania i manipulacji ze strony skrajnych sił korporacyjno-drapieżno-wolnorynkowych oraz bezwzględnej biurokracji państwa. Wspólne interesy, oddzielenie sfer wpływu, wzajemna pomoc w sytuacji zagrożenia stwarzają niezwykle trudną sytuację dla ogółu społeczeństwa. Kontrola i sterowanie zachowaniami większości obywateli umożliwia przedłużanie istniejącego stanu – wyjątkowo niesprawiedliwego podziału wytwarzanego bogactwa narodowego. Skuteczne utrudnianie zrozumienia istoty zachodzących procesów i faktycznych interesów rządzących grup i środowisk korporacyjnego biznesu skazuje ogół obywateli na utrwalenie ich pozycji „parweniuszy systemu”.
Porównaj wpis: Turbokapitalizm z 16.03.2015r
Leave a Reply