Sto konkretów

Sto dni, sto konkretów – czyli obietnic wyborczych. Skończyło się na obietnicach. Ze stu zrealizowano kilkanaście. Pozostałe – “w toku”. Jedno rzeczywiste osiągnięcie – odblokowanie środków finansowych z UE. Dlaczego formacje polityczne przedstawiają nierealne obietnice? Uważają, że to jedyny sposób na wygranie wyborów. Ludzie to lubią, ludzie to kupią. Żadne tam poważne strategie, które trudno obywatelom wytłumaczyć, a i samym politykom ciężko zrozumieć. Wyciągnąć z rękawa i pogadać, jak to będzie fajnie. Tak się dzieje i tak się działo. Polityczna tradycja. Jak ktoś ma dobrą pamięć – wiele, wiele lat temu obiecywano program 3 x 15. Czyli PIT, CIT, VAT po 15%. Co z tego wyszło? Kompletnie nic. Można też inaczej. Obiecać wyborcom konkretną kasę i ją dać, a może właściwiej: rozdać. Emerytalne dodatki osłonowe nonsensownie określane jako 13 czy 14 emerytura, 500 czy 800 plus dla wszystkich, zamrażanie cen, setki miliardów złotych rozrzuconych jako “osłony” covidowe. Zapłacona cena jest jednak okrutna. Zdewastowany system finansowy w postaci zabójczej inflacji i potężnego rozwarstwienia społecznego /uprzywilejowane elity polityczne i gospodarcze odpowiednio o siebie zadbały – milionerów mamy na pęczki/. Może lepiej naobiecywać i nie wykonać, aniżeli wywiązać się z zapowiedzi i zniszczyć rzeczywistość. Ale czy to jest właściwa metoda na rządzenie i funkcjonowania państwa? Pewnie będzie szło tak dalej, dopóki nie staniemy się mądrzejszym, bardziej racjonalnym społeczeństwem. Zbyt wielu obywateli w swych wyborach i decyzjach sprawia wrażenie kiepskich. Posługuje się uproszczoną wizją rzeczywistości bądź pospolitymi zabobonami lub mitami. Sami “trochę” kiepscy nie wybieramy najlepszych i kompetentnych, tylko podobnych do nas, czyli nieco “kiepskich”. Tak to się toczy od wyborów do wyborów, od niespełnianych obietnic po serie głupich incydentów po kolejne niezrealizowane nadzieje. Z czasem może utrwalić się przekonanie, że polityczne konkrety dla wyborców to tylko fikcja, obliczona na konkret osobisty – indywidualną korzyść polityka.