Pamięć i niepamięć

Pamiętamy o kimś, o czymś, albo nie. Może także wystąpić brak pamięci. Rzeczywisty, albo udawany. Jeśli nam wygodniej, powiadamy, że brakuje nam pamięci. Nie pamiętam występuje często zamiast nie wiem. Według indywidualnego życzenia i występujących preferencji. Pamięć i niepamięć może występować w formie indywidualnej bądź zbiorowej, artykułowana przez reprezentantów, liderów, przedstawicieli. Jedni pamiętają, drudzy nie. Jeszcze inni udają, że pamiętają bądź że nie pamiętają. Bardzo często podstawowym kryterium “zaniku pamięci” bywa interes konkretnej jednostki bądź grupy społecznej. Jeszcze innym, choć zbliżonym sposobem reagowania na niekorzystne wydarzenia czy fakty jesst przemilczenie. Jeśli się o czymś nie mówi, to tego nie ma. Często jednak trudno się w ten sposób wykpić od reakcji czy odpowiedzi. Fakt jest faktem i niekiedy prawda sama na wierzch wypływa. Warto weryfikować, prześwietlać naszych przedstawicieli – reprezentantów z ich pamięci i niepamięci. Np. milion samochodów elektrycznych mających jeździć po polskich drogach w 2023 roku. Zapowiedź odległa, mająca już chyba ponad 5 lat. Albo projekt wzrostu liczby urodzeń dzieci w wyniku wprowadzenia programu 500 plus. Rzeczywisty stan – rekordowo niska dzietność kobiet w 2022 roku. Kompletne przeciwieństwo niedawnych zapowiedzi. To już prawie równia pochyła. Także program mieszkanie plus zupełnie nie wypalił, ale w tym przypadku po prostu przyznano się i z niego zrezygnowano bez zasłaniania się “niepamięcią”. Praktyka pokazuje, że pamięć i niepamięć to klasyczne metody narracji rzeczywistości. Stosuje się je wymiennie, według kryterium interesu zbiorowego lub osobistego. Jak komu wygodniej, jak komu pasuje.