Koniec polskiego udziału. Możemy już wracać z mistrzostw świata w Katarze. Grali, grali aż ostatecznie przegrali i odpadli z turnieju. Tak to w sporcie bywa. Są wygrani, ale i przegrani. Jedno jest pewne: nikt nie zrezygnuje z tego typu aktywności. Od niepamiętnych czasów igrzyska sportowe były równie ważne, co chleb. Współcześnie, w dobie rozwiniętych środków przekazu, są może jeszcze większą siłą, niż kilka tysięcy lat temu. Stanowią istotne spoiwo więzi społecznych i przyczyniają się do nobilitacji państw, których drużyny zwyciężyły. Miło jest słuchać dobrych opinii o grze poszczególnych drużyn. Wstyd przynoszą nie tylko przegrane, ale także styl gry i prezentowane umiejętności. W sumie: to bardzo cenne, gdy zawody sportowe zastępują konfrontacje militarne. Chyba lepiej przegrać na sportowej arenie aniżeli na polu bitwy. Dlatego nie ma co specjalnie narzekać na naszych piłkarzy. Grali, jak potrafili oraz na ile pozwalali im przeciwnicy. Zawody sportowe mają jeszcze jeden plus. Mamy wybór. Nie musimy ich oglądać. Wystarczy poznać końcowy wynik meczu. Ewidentna korzyść – uniknięcie zbędnego zdenerwowania i emocjonalnych napięć. Szczególnie w sytuacji, gdy mamy intuicję o kiepskich możliwościach własnej drużyny. Czasem lepiej odpuścić i mieć święty spokój. Jest w życiu tyle do zrobienia….
P.S. Patrz wcześniejsze wpisy: Piłka kopana, Igrzyska Olimpijskie, Igrzyska polityczne.
Leave a Reply