Symbolicznie. Prześmiewczo. Ale też i z poczucia bezradności. Mentalnie coraz silniej wracamy do PRL. Bezwzględny populizm i polityka obietnic wsparta masowym rozdawnictwem. Brak szacunku dla wartości pieniądza i zapędzanie się w coraz większe zadłużenie. Wykorzystywanie inflacji jako głównego narzędzia utrzymywania władzy. Brnięcie w ślepy zaułek krytyki Europy i jej podstawowych instytucji. W Polsce brakuje zdecydowanego, kompetentnego centrum ekonomicznego zdolnego do przygotowania i realizacji koniecznych reform. Maniakalna propaganda sukcesu nie zastąpi rozumnej polityki finansowej i gospodarczej. Ta uwaga dotyczy także opozycji, która zatraciła cechę rzetelnego krytyka rzeczywistości i bierze czynny udział w konkurencji obiecania wszystkiego wszystkim. Stąd pochwała wizji zrealizowanej transformacji systemowej, uporu i konsekwencji, z jaką działało ówczesne ekonomiczne centrum decyzyjne kraju. Tu i teraz można tylko o tym pomarzyć. Co jeden “to lepszy”. Przykro to powiedzieć, ale Premier nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Zwyczajnie nie orientuje się w dostępnych, racjonalnych narzędziach zarządzania gospodarką. Zagrożenie socjalizmem w Polsce jest realne. Inflacja okazuje się niezbędnym atrybutem skutecznego rządzenia /wygrywania wyborów/. Stąd symboliczna potrzeba powrotu Balcerowicza. Kiedyś dziwni politycy robili karierę dzięki sugestywnemu hasłu – Balcerowicz musi odejść. Aktualnie potrzebą chwili jest powrót koncepcji nawiązującej do okresu transformacji systemowej. Do determinacji w działaniu i silnej woli w celu przezwyciężenia inflacji. Racjonalności rządu. Konsekwentnej polityki Banku Centralnego i Rady Polityki Pieniężnej. Polsce potrzeba “ducha” Balcerowicza, determinacji i mądrości przezwyciężenia nawrotów socjalizmu, a nie jego umacniania się i sukcesu.
P.S. Patrz “historyczne” wpisy z 2013 i 2014 r – Transformacja systemowa, Krytyka transformacji, Państwo rozbójnicze.
Leave a Reply