Elektromobilność

Rząd przyjął ustawę. Ma wspierać upowszechnienie samochodów elektrycznych w Polsce. Milion sztuk do 2025 roku. Taki plan. Do tego rozbudowa infrastruktury poboru prądu i inne udogodnienia. Musimy nadążyć za europejskimi rozwiązaniami. Punkty ładowania, strefy czystego transportu, zwolnienie z akcyzy, korzystanie z buspasów, itp. Nic nie wiadomo w sprawie finansowego wsparcia zakupu samochodów elektrycznych. W krajach, w których zastosowano tego rodzaju mechanizm, pomoc sięga kwoty rzędu 4 do 6 tys. euro. Mnożąc przez np. milion pojazdów wypada pokaźna kwota. Oczywiście trzeba robić wszystko, by sprostać realnym zagrożeniom ekologicznym w Polsce. Wieloletnia polityka „nic nie robienia” doprowadziła do fatalnego zanieczyszczenia powietrza i przerażających efektów zdrowotnych. Dobrze, że coś się z tym zaczyna robić. Oczywiście zawsze pojawia się obawa o wiarygodność finansowo-inwestycyjną projektu, ale powstaje jakiś pozytywny punkt zaczepienia. Inna sprawa, to energetyczne zabezpieczenie przedsięwzięcia. Potrzebne są odpowiednie moce energetyczne. Prądu w Polsce brakuje i już jest bardzo drogi. Tymczasem ciągle dominuje pogląd o wiodącej roli węgla w gospodarce i energetyce. Następuje zderzenie XXI wieku z XIX – wieczną rewolucją przemysłową i jej wymogami. Dopóki nie odrzucimy przestarzałych technologii pozyskiwania energii nie wyzwolimy się z pętli smogu. Żaden nowy minister ani nowe „smogowe” ministerstwo nie pomogą. Istnieje przecież resort ochrony środowiska. Jeżeli nie spełnia swojej roli, w trybie pilnym należy usprawnić jego funkcjonowanie. Każdorazowe powoływanie ministra do rozwiązania konkretnego problemu niczego nie zmieni. Trudnych spraw jest tak wiele, że może zabraknąć kandydatów na nowych ministrów. Projekt elektromobilności ma szanse realizacji, o ile będzie ekonomicznie efektywny i realny. Najważniejszy jednak czynnik sukcesu to zmiana świadomości społecznej oraz światłe elity rządowe, którym obywatele powierzają zarządzanie państwem.