Katalonia

Barcelona i okolice. Fantastyczny turystycznie region. Najbogatsza część Hiszpanii. Z bardzo wysokim potencjałem świadomości narodowej i odmienności od reszty kraju. Odbyło się referendum, albo próba referendum w sprawie uzyskania niepodległości. Z punktu widzenia Hiszpanii jako całości – działanie nieuprawnione, niezgodne z Konstytucją. Według racji zwolenników katalońskiej suwerenności i państwowości – konieczne dopełnienie wielowiekowych aspiracji narodu w drodze ku niepodległości. Albo tak, albo inaczej. Wyszło jak wyszło. Ok. 900 poturbowanych przez policję obywateli pragnących oddać głos w referendum – robi wrażenie i dodaje paliwa do wzajemnego konfliktu. Ważne racje są po obu stronach. Gdyby jednak pójść za przykładem Katalonii i próbować w każdym przypadku realizować scenariusz kulturowej odrębności poszczególnych społeczności? Mielibyśmy wówczas realizację scenariusza zapowiadanego kilkanaście lat temu przez prof. Barbera. Z jednej strony – Mc Świat, czyli globalizacja i rozpuszczenie tożsamości narodowych i państw w magmie ujednoliconych wartości. Wszyscy są prawie tacy sami. Z drugiej strony – Dżihad, rozumiany jako dążenie ku suwerenności każdej kultury, realizacji swojej państwowości przez każdą odmienność etniczną. Wówczas zamiast zglobalizowanej, „uśrednionej” i „upodobnionej” społeczności mamy mnóstwo nowych państwowości, powstałych zgodnie z imperatywem odmienności kulturowej czy językowej. W każdym przypadku – rozpad tradycyjnie rozumianych państw i społeczeństw obywatelskich. Na pewno zagrożenie wobec istniejącego porządku /ładu/ światowego. Rozwiązanie konfliktu katalońskiego będzie symptomem dla ukształtowania się kierunku dominującego – globalizacji czy też zwielokrotnienia suwerennych podmiotów, powstałych z rozerwania dotychczasowych struktur państwowych.

P.S. Patrz wcześniejszy wpis: Zderzenie cywilizacji