Strateg

Polskie korzenie. Przed drugą wojną światową, jako dziecko, wyemigrował z rodzicami do Stanów Zjednoczonych. Skończył Harvard. W 1976r zostaje Doradcą ds. bezpieczeństwa narodowego. Staje się jedną z najważniejszych postaci kreujących politykę zagraniczną USA. Przyczynia się do realizacji kilku przełomów w stosunkach międzynarodowych. W 1978 r negocjuje warunki porozumienia egipsko – izraelskiego /Sadat, Begin/. Doprowadza do złagodzenia napięć na Bliskim Wschodzie. Doprowadza do strategicznego porozumienia z Chinami. Wykorzystując napięcia Chin z ZSRR oraz chińską politykę otwarcia i reform zyskuje ważnego partnera w Azji. Jest to bardzo ważny element globalnego układu sił politycznych w kontekście współzawodnictwa USA – ZSRR. Potrafił wypracować osobiste, dobre relacje z ówczesnym przywódcą Chin, Deng Xiaopingiem. Przyjmował przywódcę Chin w swoim domu podczas jego oficjalnej wizyty w USA. Jak sam podkreśla, w dotychczasowej historii Chin tego rodzaju zdarzenie nigdy nie miało miejsca. W trakcie kryzysu afgańskiego spowodowanego interwencją ZSRR doprowadza do przeszkolenia i wyposażenia  powstańców w broń. Zbrojna interwencja w Afganistanie bardzo osłabia ZSRR. Militarnie i ekonomicznie. Niewykluczone, że ówczesne silne zaangażowanie i brak sukcesów w tamtej części świata były argumentem   na rzecz nie podejmowania interwencji w Polsce w latach 1980-1981. Zawsze nie ufny wobec wschodniego sąsiada Polski głęboko wierzył, należąc w owym czasie do nielicznych, w rozpad od wewnątrz tzw. obozu państw socjalistycznych skupionych wokół ZSRR. Był przekonany, że tzw. blok sowiecki nie przetrwa. Budując strategię amerykańską dbał o uwzględnienie aktywnej roli USA w próbach osłabiania pozycji ZSRR w każdym miejscu i w każdym zakresie. W latach 90-tych był żarliwym entuzjastą i propagatorem jak najszybszego przystąpienia Polski do NATO. Konsekwentnie reprezentuje i działa na rzecz amerykańskiej racji stanu. Posiada niewątpliwe osobiste przymioty, które wyniosły go tak wysoko w hierarchii najważniejszych postaci politycznych drugiej połowy XXw. Wyposażony w nisko zawieszony próg tolerancji dla głupoty realizuje politykę z uwzględnieniem wierności zasadom osobistym osadzonym w świecie reprezentatywnych dla niego wartości. Postępuje bardzo rozsądnie nie zgadzając się na bezpośrednie zaangażowanie w wewnętrzną politykę polską. Odmawia ubiegania się w 1995r o prezydenturę w Polsce. Pomimo upływających lat jest ciągle postacią intrygującą i wzorcotwórczą. Aż dziw, że politycy polscy nie garną się do przejęcia choćby w małym zakresie jego dorobku dotyczącego trzeźwego oglądu spraw i budowy adekwatnych do sytuacji strategii politycznych.

Z inspiracji: Katarzyna Kolenda – Zaleska. Strateg. Film dokumentalny. 2013r.