Bezcenna wartość. Zaufanie do własnego państwa. Buduje się latami. Traci znacznie szybciej. Trzeci luty 2014. OFE oddały oszczędności zgromadzone na przyszłe emerytury. Politycy zadecydowali o innym przeznaczeniu zebranych, realnych środków finansowych aniżeli zabezpieczenie potrzeb emerytalnych w okresie, gdy dramatyczna sytuacja demograficzna przełoży się na stare, bezradne społeczeństwo. Mądre państwo sprzyja zbieraniu środków na ciężkie czasy. Zabezpiecza interesy obywateli. Tak było przez kilkanaście lat. Ale się skończyło. OFE w sumie przekazały do ZUS ponad 153 mld zł oszczędności. Z tego w obligacjach skarbowych 134 mld zł, a 17,2 mld zł to wartość obligacji gwarantowanych przez skarb państwa. Ponadto OFE w gotówce przekazały 1,86 mld zł, które niezwłocznie przeznaczone zostaną na wypłatę bieżących zobowiązań emerytalnych i świadczeń ZUS. Obligacje skarbowe /134 mld zł/ zostały przekazane do MF, gdzie zostały umorzone, przez co zmniejszony został dług publiczny o 9%. 17,2 mld zł w obligacjach gwarantowanych przez Skarb Państwa trafiło do Funduszu Rezerwy Demograficznej, skąd po ich stopniowym spieniężeniu także zasilą bieżące potrzeby ZUS.
Nieco wcześniej, 31 stycznia 2014 roku do Trybunału Konstytucyjnego trafił wniosek Prezydenta o zbadanie zgodności ustawy o przeobrażeniu OFE z Konstytucją. Długo to trwało, ale się stało. Nie ma lepszego komentarza do aktualnej sytuacji, aniżeli przekonanie odpowiedzialnego Ministra, że jego zdaniem TK będzie pozytywnie nastawiony do ustawy. W zasadzie można tylko smętnie pokiwać głową i pomedytować nad kondycją państwa. Najgorsze, że to co się stało odciśnie swoje piętno na zaufaniu obywateli do państwa. Że można ustalić strategiczne rozwiązania, realizowane niemalże przez pokolenie, a następnie kilkoma ruchami w krótkim czasie rozmontować. Kwestia OFE nie dotyczy jedynie kwestii zabezpieczenia emerytalnego w przyszłości. Odbije się negatywnie na dialogu społecznym oraz komunikacji obywateli z władzą. To już nie jest tylko kasa. To tzw. miękkie elementy składające się na wartości kulturowe, przekonania i rozumienie rzeczywistości, jej społeczną i obywatelską narrację. W tej kwestii powstały największe szkody. Konfiskata zaufania do państwa będzie miała długookresowe, negatywne konsekwencje. Najgorzej, że w pełni ujawni się za jakiś czas. Będą inni reprezentanci polityczni społeczeństwa, pozostaną zwielokrotnione problemy. Utracone dzisiaj zaufanie nie pomoże rozwiązywaniu jeszcze trudniejszych problemów jutro.
Leave a Reply